Kołysanka Maxa Richtera

Wyobraź sobie, że w śnie zrywasz kwiat w niebie, a następnie budzisz się z tym kwiatem w dłoni. To przykład doświadczenia, jakie Max Richter próbuje stworzyć dla publiczności „Snu” – ośmiogodzinnego utworu muzycznego-kołysanki, granego na żywo w nocy, w centrum Los Angeles. Podczas wykonania kołysanki, publiczność na leżankach ma doświadczać granicy między jawą a snem, świadomym a podświadomym. Film przedstawia proces powstania utworu „Sen” i realizacji performansu ze śpiącą publicznością-słuchaczami. Poznajemy również życie prywatne Richtera i jego żony, reżyserki Yulii Mahr. Sama też jest artystką i przyznaje, że intensywna twórczość wymaga poświęceń w życiu codziennym. Film przybliża nam poczucie obecności na wydarzeniu-performansie dzięki wypowiedziom uczestników i muzyków grających utwór. Wykonanie ośmiogodzinnej kołysanki w nocy wymaga niezwykłej wytrzymałości. Doświadczanie muzyki w takich okolicznościach zakłada otwartość na podróż między snem a jawą w towarzystwie setek innych ludzi. Muzyka Richtera przewija się przez cały film i nadaje nowego sensu uniwersalnemu doświadczeniu, jakim jest sen.