Dramatyczny rok

Reżyserzy z estońskiej szkoły teatralnej ogłaszają niezwykły casting na… recenzenta/recenzentkę. Zasady są proste: szukają osoby, która nigdy nie była w teatrze i która zobowiąże się, że w ciągu roku obejrzy wszystkie przedstawienia teatralne powstałe w Estonii. Przed nią ponad 200 sztuk i tylko 365 dni. Każde obejrzane przedstawienie musi być opatrzone recenzją, publikowaną w ciągu 24 godzin na specjalnie stworzonym blogu. Casting wygrywa zjawiskowa piękność z zapadłej wioski, zamieszkanej przez rosyjską mniejszość. Tak zaczyna się jej porywająca podróż przez świat teatru – od awangardowych przedstawień dla tallińskiego beau monde, po farsy wystawiane w prowincjonalnych domach kultury.

Film szybko staje się wielowymiarową historią – obserwujemy budzenie się wrażliwości młodej dziewczyny, obcującej po raz pierwszy w życiu w takim wymiarze z dziełami sztuki. To także wschodnioeuropejskie kino drogi – z zaskakującymi spotkaniami, noclegami w podłych hotelach, chłonięciem piękna i smutku świata. Oglądane przedstawienia zaczynają zmieniać życie Alissiji. Częściowo jest to sytuacja żywcem wyjęta z Pigmaliona – młodzi mężczyźni, twórcy projektu, próbują kształtować swoją bohaterkę. Jednak w pewnym momencie ich „podopieczna” wymyka się spod kontroli. Wrażliwość i uważność, które 21-latka zyskuje dzięki oglądanym sztukom, zmusza ją do konfrontacji z własnymi traumami z przeszłości.

Towarzyszący dziewczynie mrok, skłonność do depresji i niepozałatwiane sprawy rodzinne zaczynają brać górę nad ekscytacją związaną z nowym doświadczeniem. Bohaterka zdaje sobie sprawę, że los postawił przed nią szansę na radykalną życiową zmianę – ale czy będzie miała siłę ją wykorzystać? Czy sztuka naprawdę może zmienić życie? Ten film to także opowieść o zderzeniu światów – biednej, głównie rosyjskojęzycznej prowincji i rozwibrowanego, snobistycznego świata artystów. Jej finał będzie niespodziewany.