Gdy opadnie pył

Amatrice w środkowych Włoszech, Czarnobyl i Aleppo to trzy miasta, w których mieszkańcy czuli się bezpiecznie, dopóki trzęsienie ziemi, katastrofa nuklearna i wojna nie przyniosły im śmierci oraz zniszczenia. Film koncentruje się na ludziach, którzy przeżyli te wydarzenia, a teraz, gdy już opadł kurz, próbują odbudować swoje życia na zgliszczach. Pewna kobieta w Aleppo przed wojną była przewodnikiem. Dziś oprowadza turystów po ruinach dawnej perły syryjskiej architektury. Sergiej pracował kiedyś w elektrowni jądrowej w Czarnobylu, po wybuchu zapadł na chorobę popromienną. Gdy już z niej wyszedł, postanowił pokazywać ludziom dawne miejsce pracy, gdzie pamięć o czasie sprzed katastrofy stopniowo zanika.

Film przywołuje wspomnienie o pojawiających się kiedyś na pierwszych stronach światowych gazet miejscach, które uległy zniszczeniu na skutek naturalnych lub wywołanych przez człowieka katastrof. Pokazuje również, co dzieje się z nimi dalej, gdy nie są już w centrum medialnej uwagi. Czas biegnie, a pamięć zaciera wspomnienie o przeszłości. Wygląda na to, że świadomie uprawiana turystyka oparta na pielęgnowaniu przeszłości nie tylko może temu zaradzić, ale stać się narzędziem oswajania traumatycznych przeżyć.