Ptaki z betonu

W szkockim miasteczku Motherwell perspektyw dla młodych ludzi jest niewiele, a tutejsza społeczność klasy robotniczej nigdy nie podniosła się po zamknięciu huty w 1997 roku. W tym roku urodziła się bohaterka filmu – Gemma, która dorasta w świecie wszechobecnej przemocy, picia i przekleństw, a teraz oczekuje dziecka. Gdy huta, która zaopatrywała cały świat w stal, zniknęła, nastały czasy chaosu i bezrobocia. Młodzi chłopcy walczą ze sobą, a byli więźniowie… opiekują się gołębiami. Ludzie są rozczarowani i niewielu z nich wierzy, że kiedykolwiek dostanie jeszcze pracę i szansę na lepsze życie. 

„Tutaj jesteś albo porzucony albo zamknięty” wyjaśnia Gemma, którą rodzice zostawili w dzieciństwie z dziadkiem. To on daje jej lekcje boksu i uczy miłości do gołębi, pokazując, jak ukryć gniew i frustrację. Trudno w tej beznadziejnej sytuacji znaleźć drogę wyjścia, szczególnie gdy człowiek nie ma dokąd pójść. Film stara się pokazać gasnące „stalowe miasto” i uchwycić wywołany tym szczególny stan społecznej frustracji. Obserwujemy aglomerację z perspektywy młodego człowieka, próbującego odnaleźć w życiu rzadkie chwile piękna. Choć jest to film oparty na faktach, zarówno montaż, jak i zdjęcia oraz muzyka nadają temu obrazowi odrealniony charakter.